یه روزایی هست که واست خاصن

یه روزایی هم هست چندین برابر روزای دیگه پیرت میکنه

وقتی حس کردم کم اوردم که حتی حوصله گریه کردنم نداشتم

نمیدونم چی پیش میاد

نمیدونم چی در انتظارمه

فقط شدیدا نیاز دارم چندساله ایندمو تو یه شب طی کنم

کاش یکی باشه درکت کنه

یکی که حرفاتو بشنوه یکی که واقعا بخواد بشنوه

چقدر جای این نفر این روزا تو ذوق میزنه

چقد خوبه که هنوز یه جایی هست واسه دردای نگفته

وای که چقد دلم براش تنگه خدا...

حیف که دیگه خیلی دوره

دیگه برنمیگرده که ببینمش

هنوز گاهی فکر میکنم چقد احمقم که نرفتم ببینمش

چرا گذاشتم راحت بره؟

خدایا دلم تنگشه

دیگه کسی مثل اون میشه واسم؟

کسی جاشو پر میکنه واسم؟

خنده داره که دارم اعتراف میکنم هنوز دوسش دارم

انگاری هنوز واقعا دوسش دارم